Liberator Arni

Een idee is geboren

ʺZou ik het nog steeds kunnen?ʺ Dat was de vraag die ik mezelf stelde toen ik aan mijn oude Duitse Sports Badge (GSB) terugdacht. Degene (en enige) die ik verdiende 6 jaar geleden op de universiteit. Niet zolang geleden zou je zeggen, maar er is veel gebeurd in die tijd. Ik kreeg de diagnose artrose in mijn linker enkel en mijn dokters vertelden me erg voorzichtig te zijn bij bepaalde sporten, vooral hardlopen en zware gewichten tillen. Hoe dan ook… een nieuw idee was geboren!

Laten we actief zijn

Begrijp me niet verkeerd. De adviezen van mijn dokters zijn altijd heel belangrijk voor me geweest – en zullen dat altijd blijven. Maar ik herinner me ook een zin die ik heb gelezen tijdens mijn tijd op de universiteit (trouwens, ik heb een studie Gezondheidsvoorlichting gedaan): Inactiviteit is slecht, activiteit is goed en overbelasting is slecht. Dus, laten we actief zijn!

De Duitse Sports Badge

De GSB is een prijs voor speciale fysieke fitness en bestaat uit vier categorieën: uithoudingsvermogen, kracht, snelheid en coördinatie.

Mijn training

Het plan is om de andere dag te trainen, al wil ik geen strikt trainingsprogramma volgen, maar naar mijn lichaam luisteren. Daarnaast kies ik voor oefeningen met een laag risico op blessures. Denk bijvoorbeeld aan  de explosieve kracht die vaak nodig is in de GSB (bijvoorbeeld voor verspringen of kogelstoten), ik wil mijn gewrichten niet te zwaar belasten tijdens de voorbereiding en daarom vermijd ik zulke oefeningen. Sterker nog, ik wil alle krachtoefeningen langzaam en gecontroleerd uitvoeren.

Week 2: Geef nooit op!

Het is lastig te geloven dat ik ooit in staat was om 8 km hard te lopen in minder dan 30 minuten wanneer je me nu als schildpad ziet hardlopen. Ik ben echter niet bereid om op te geven! Uithoudingsvermogen, snelheid en kracht komen langzaam maar gestaag terug! Met mijn enkel gaat het ook steeds beter en beter. Na het hardlopen voelt het alsof er iemand 'aan het werken' is daar – klinkt dat gek? Waarschijnlijk, maar het is waar. Ik ben meer dan blij dat ik weer begonnen ben met hardlopen!

Nog een goed bericht: Ik heb een coach genaamd Jasmin, die me helpt met mijn uitdaging. Ik kan niet wachten om de komende weken met haar samen te werken!

Week 3-6: Dingen lijken altijd te gebeuren wanneer je ze het minst verwacht…

Goed, dat was zeker niet gepland. Door ziekte was ik niet in staat om te trainen de afgelopen vier weken. Inderdaad, ik heb echt een hele maand verloren door een hardnekkige infectie.

Week 7: Geef nooit op!

Ik ben weer met trainen begonnen en probeer terug in het spel te komen. Dat zal niet gemakkelijk worden na vier weken in bed gelegen te hebben. Mijn laatste hardloopsessie was eigenlijk een puinhoop: Na 10 minuten rustig hardlopen moest ik stoppen vanwege pijn in mijn borst. Ik had deze pijn kunnen negeren maar na een infectie moet je erg voorzichtig zijn. 

Echter, opgeven is geen optie. Ik wil die Sports Badge echt hebben!

Week 8: Het regent dat het giet

Nog meer slecht nieuws: Jasmin vertelde me dat ze nu een zware klap te verduren heeft en niet in staat is me te coachen. Ik begrijp dit volkomen en ik hoop dat ze snel herstelt!

Ondertussen volg ik mijn eigen trainingsschema. Gelukkig is de pijn op mijn borst volledig weg. Ik heb ook geen problemen wanneer ik 30 minuten lang hardloop in een rustig tot matig tempo. 

Week 9-10: Stress

 De laatste twee weken waren zeer stressvol: Mijn vrouw ik en staan op het punt terug te verhuizen van Istanbul, waar we sinds 2015 leefden, naar Stuttgart. Trainen combineren met het vinden van een nieuwe auto, flat en een baan is niet gemakkelijk, maar het is me gelukt om wat tijd te vinden om een paar kleine trainingssessies te doen. 

Daarnaast is hardlopen in het bos in Duitsland veel leuker dan de rondjes door het park in Instanbul. Ik hou gewoon van de geur van de natuur! 

Week 11: Terug in Turkije

Ik besloot nog een keer terug te komen naar Istanbul, om 3 redenen:

1. Om een paar dagen door te brengen met mijn vrouw die nog steeds in Turkije moet zijn

2. Om mijn schoonouders nogmaals te bezoeken

3. En om nog eens 30 kg bagage mee te nemen in het vliegtuig naar Duitsland 12

Hoewel deze vlucht me kostbare tijd heeft gekost waarin ik niet veel kon trainen, was het me het absoluut waard. Hardlopen was niet mogelijk omdat er teveel wilde (en soms agressieve) honden in het dorp zijn waar mijn schoonouders wonen. Ze hebben me een keer opgejaagd en die ervaring wil ik zeker niet nog een keer herhalen. Echter is het me 's ochtends en 's avonds nog steeds gelukt om een paar setjes van 4 x 25 keer op te drukken. GSB is dichtbij!

Week 12: Twee weken te gaan

Terug in Duitsland en weer aan het trainen! Ik ben zeer tevreden met de vooruitgang die ik maak en vol vertrouwen dat ik een goed resultaat behaal over twee weken tijdens de GSB.

Waarschijnlijk worden dit mijn oefeningen:

Aanvankelijk wilde ik geen touwtje springen kiezen, maar verspringen omdat ik daar behoorlijk goed in was een aantal jaren geleden. Nou, laten we zeggen 10-15 jaar geleden, toen ik nog naar school ging. Echter, verspringen is waarschijnlijk niet geschikt voor mijn linkerenkel, dus heb ik een springtouw gekocht. Ik ben nog steeds bezig uit te zoeken hoe ik er over heen kan springen.

Week 13: Laatste week trainen

Daar zijn we dan, in de laatste week voor de GSB. Ben ik zenuwachtig? Niet echt, ik voel me eigenlijk zeer goed en ik kan niet wachten tot de uitdaging. Vandaag, de dag voor de uitdaging, wilde ik ontspannen en niets doen, maar 28°C en zon konden me niet thuis houden. Dus pakte ik mijn fiets en reed naar een rivier. Dat was een zeer goed idee!

Week 14: De dag van German Sports Badge

Eindelijk zijn we bij de dag van mijn uitdaging aangekomen. Nu zullen we zien of ik goed genoeg ben voor de GSB. Ik begin met touwtjespringen (kruislings) voor de coördinatie. 10 herhalingen zijn genoeg voor brons, 15 voor zilver en 20 voor goud. Ik heb drie pogingen in totaal maar bij de allereerste poging lukt het met me 21 herhalingen te doen – GOUD!

Op naar oefening nummer 2 – 100 meter sprint. Maar direct na de start bemerk ik wat rare pijn in mijn linkerenkel en -knie. Ik ben daarom bang om al mijn kracht aan te spreken en ik haal de finish in 0:15:59 – brons. Het is echter niet nodig om deze oefening te doen; ik kan ook 25 meter zwemmen. Dit doe ik waarschijnlijk later...

Voor nu kies ik het staand verspringen voor het krachtonderdeel. Als ik de 1,85 meter haal, wat niet al te moeilijk zou moeten zijn, dan krijg ik brons, zilver voor 2,10 meter en goud voor 2,35 meter. Ik rek mijn bovenlichaam, buig mijn knieën en spring explosief: 2 meter en 38,5 cm – weer GOUD!

De 3000 meter hardlopen roept. Ik ben een beetje nerveus vanwege de problemen die ik vandaag had met mijn enkel en knie. Dus ik jog een aantal meters, belast mijn gewrichten voorzichtig en realiseer me in alle blijheid, dat de pijn weg is. Oké, daar gaan we dan! De route die ik heb gekozen is 800 meter lang dus ik moet 3 hele rondjes rennen en de laatste ronde tot de 600 meter markering. Gelukkig werken mijn gewrichten, spieren en ademhaling goed samen onderweg en haal ik de finish in 13:39 minuten. Goud voor de derde keer!

Formeel gezien ben ik klaar met de sports badge. Echter ga ik nu naar het binnenzwembad voor een andere oefening: de 25 meter zwemmen. Ik wil dit toevoegen omdat ik niet heel tevreden ben met brons in de snelheidscategorie en ik behoorlijk overtuigd ben dat ik dit beter kan. In het zwembad wacht me zowel goed als slecht nieuws. Het goede nieuws is dat het niet te druk is. Helaas wil de zweminstructeur niet het touw verwijderen dat tussen de zwemmers en niet-zwemmers hangt – maar voor de 25 meter moet ik dat touw over! Geen tijd om te jammeren, op naar het startblok! Mijn duik is behoorlijk goed, net als mijn borstslag, maar dan – zoals verwacht – worstel ik met het touw en verlies ik kostbare tijd. Na 0:19:96 minuten haal ik de overkant en heb ik zilver.

In totaal heb ik drie keer goud en één keer zilver gewonnen, dus 11 van de 12 punten. Dat is nog steeds goud! Alles bij elkaar genomen ben ik erg blij met het resultaat en kijk ik uit naar de tweede ronde – misschien met jou?!? 12

Conclusie

Zou ik het nog kunnen doen? Deze vraag was de start van mijn kleine reis naar de Duitse Sports Badge. Een reis met hoogte- en dieptepunten, succes en tegenslagen. In het begin was ik helemaal niet zeker hoe mijn enkel zou reageren op de verhoogde mate van training die ik van plan was te gaan doen. De vele kritische geluiden verbeterden mijn humeur ook niet. Echter, kort nadat ik begon te trainen, realiseerde ik me dat de gedachten die ik in het begin  had (inactiviteit is slecht, activiteit is goed, overbelasten is slecht), waar waren. Het vreemde, soms erg pijnlijke gevoel in mijn enkel kwam nauwelijks voor.

Hoe dan ook, begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik heb natuurlijk niet de manier gevonden om artrose te genezen. Hoewel hardlopen zonder twijfel de situatie rondom mijn enkel heeft verbeterd, moest ik wel voorzichtig trainen. Elke keer wanneer ik teveel had getraind (meer dan 4 keer per week) begonnen mijn enkel en knie pijn te doen – dat was waarschijnlijk mijn persoonlijke  ̋grens ̋

Alles bij elkaar genomen ben ik meer dan blij en dankbaar dat ik heb deelgenomen aan de Liberate Life uitdaging. Goed, en ik denk dat ik mijn antwoord gevonden heb 12